Abonament radio-telewizyjny jest jednym z najpowszechniejszych sposobów finansowania mediów publicznych w Europie. Jest to opłata, która ma na celu umożliwienie realizacji misji publicznej telewizji i radia. W większości krajów abonament jest naliczany na podstawie posiadania odbiornika radiowego lub telewizyjnego. W Polsce opłaty abonamentowe są pobierane za używanie odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych. Jednak kwestia legalności abonamentu w Polsce budzi kontrowersje i jest przedmiotem sporów prawnych.
Finansowanie europejskich nadawców publicznych
Finansowanie nadawców publicznych w Europie może być różne w zależności od kraju. Oto kilka sposobów, w jaki są finansowani:
- Abonament: W niektórych krajach, takich jak Polska czy Niemcy, opłata abonamentowa jest głównym źródłem finansowania mediów publicznych.
- Reklamy: W niektórych krajach, takich jak Wielka Brytania czy Francja, nadawcy publiczni mogą emitować reklamy, które stanowią ważne źródło dochodów.
- Dotacje rządowe: W niektórych krajach, takich jak Francja czy Finlandia, nadawcy publiczni otrzymują dotacje od rządu, które stanowią część ich budżetu.
- Brak abonamentu: W niektórych krajach, takich jak Luksemburg, nie ma obowiązku płacenia abonamentu, ale nadawcy publiczni są finansowani z innych źródeł.
Abonament radio-telewizyjny w Polsce
W Polsce obowiązek opłacania abonamentu wynika z ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o opłatach abonamentowych. Wysokość abonamentu RTV jest ustalana przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji. Poczta Polska jest odpowiedzialna za ściąganie abonamentu od abonentów.
Jednak ściągalność abonamentu w Polsce jest stosunkowo niska i wynosi około 45%. W latach 2001-2011 obserwowano tendencję spadkową w terminowo wpłacanych abonamentach. Kwestia legalności abonamentu w Polsce budzi kontrowersje i prowadzi do sporów prawnych. Niektórzy prawnicy twierdzą, że Poczta Polska często domaga się zapłaty abonamentu bezprawnie, gdyż nie został wypełniony obowiązek poinformowania o nadaniu indywidualnych numerów identyfikacyjnych.
Abonament w innych krajach
Sytuacja związana z abonamentem radiowo-telewizyjnym różni się w zależności od kraju. Na przykład, w Wielkiej Brytanii abonament radiowy został zniesiony w 1971 roku, ale istnieje opłata licencyjna, która pokrywa koszty kilku stacji radiowych. W Niemczech natomiast na każde mieszkanie przypada jednolita opłata radiowo-telewizyjna, niezależnie od ilości odbiorników.
W Stanach Zjednoczonych nie ma ustawowego abonamentu radiowo-telewizyjnego ani opłat. Jednak istnieją publiczne stacje radiowe i telewizyjne, takie jak Voice of America i Public Broadcasting Service, które są finansowane z innych źródeł.
W Czechach abonament radiowo-telewizyjny jest pobierany od odbiorców energii elektrycznej, a w Finlandii wprowadzono powszechny podatek progresywny. We Francji głównym źródłem finansowania mediów publicznych jest abonament radiowo-telewizyjny oraz podatek od reklam i operatorów telekomunikacyjnych.
Podsumowanie
Abonament radio-telewizyjny jest jednym z najważniejszych sposobów finansowania mediów publicznych w Europie. W Polsce abonament jest obowiązkowy, ale jego ściągalność jest stosunkowo niska i budzi kontrowersje. W innych krajach, takich jak Wielka Brytania czy Niemcy, istnieją różne systemy opłat, które finansują nadawców publicznych. W Stanach Zjednoczonych nie ma ustawowego abonamentu, ale istnieją publiczne stacje radiowe i telewizyjne, które są finansowane z innych źródeł.
Jeśli chcesz poznać inne artykuły podobne do Finansowanie mediów publicznych w europie - abonament radio-telewizyjny, możesz odwiedzić kategorię Radio.